تحلیلی بر عملیات بیت المقدس
- مولف
- فتح الله جعفری
- مترجم
- ندارد
- مالک
- مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس
- موضوع
- بررسی ساختارهای دفاعی
- زبان
- فارسی
- شماره
- سال سوم، شماره دوازدهم
- شابک
- ندارد
- تاریخ انتشار
- ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۴
- محل انتشار
- مجله نگین ایران
- ناشر
- مجله نگین ایران
علاقهمندان بهمنظور مطالعه متن کامل این مقاله میتوانند به فایل PDF مراجعه نمایند.
بسم الله الرحمن الرحيم
عمليات بيت المقدس
امام خميني: خرمشهر را خدا آزاد كرد.
دو گروه از عملياتها در دوران 8 سال جنگ تحت عنوان بيت المقدس اجرا گرديد يكي مربوط به عمليات گسترده بيت المقدس براي آزادي خرمشهر و ديگري در سالهاي پاياني جنگ،كه متعاقباً به آن پرداخته خواهد شد.
عمليات گسترده بيت المقدس
منطقه عمومي عمليات:
اين منطقه عملياتي در ميان چهار مانع طبيعي محصور است، كه از شمال به كرخه كور، از غرب به هوالهويزه و شط العرب، از جنوب به اروند و از غرب به كارون منتهي ميشود.
مشخصات استراتژيك منطقه:
اين منطقه همواره از ارزش استراتژيك برخوردار بوده است، يعني به جز منطقه كوشك تا شلمچه كه خط مرزي است و دو دژ به عنوان مانع مصنوعي به شمار ميرود، زمين نيز داراي موانع طبيعي است كه به نفع دشمن ميباشد.
پدافند در اين منطقه وسيع عميقاً مورد توجه فرماندهان نظامي عراق به خصوص سپاه سوم بوده و كار آمد ترين يگانها و فرماندهان خود را به اين منطقه گسيل ميكردند.
دشمن در صورت حفظ خرمشهر ميتوانست در سطح جهاني به عنوان قدرت برتر مطرح باشد. و اگر قدرت حفظ اين منطقه استراتژيك را نداشت، خرمشهر و منطقه وسيع شمال آن آزاد شده و بصره به عنوان اولين شهر بزرگ عراق تهديد ميشد. ارتش بعث با توجه به اهميت موضوع تلاش ميكرد تا به هر نحو ممكن خرمشهر را حفظ كند.
تفاوت دو منطقه عمليات فتح المبين و بيت المقدس:
منطقه عمليات بيت المقدس در مقايسه با منطقه عملياتي فتح المبين از ويژگيها و تفاوتها آشكاري برخوردار بودكه عبارتند از:
1 ـ فقدان عارضه و ناهمواري در زمين منطقه عملياتي بيت المقدس در مقايسه با منطقه عمليات فتح المبين.
2 ـ منطقه عملياتي بيت المقدس از نظر وسعت تقريبا سه برابر منطقه عملياتي فتح المبين بود.
3 ـ وجود موانع طبيعي در منطقه عملياتي بيت المقدس نظير رودخانههاي كرخه كور در شمال، كارون در شرق، اروند در جنوب و هورالهويزه در غرب كه مانع عمدهاي براي رخنه نيروهاي خودي به مواضع دشمن بود و در عمل پيشروي نيروها را با شرايط دشوار و بغرنج مواجه مينمود
4 ـ وجود فاصله زياد از رودخانه كارون تا هدف اوليه در طرح مانور و ضرورت پيمودن مسير 25 – 18 كيلومتري به صورت پياده روي و مواجه همزمان با دشمن به عنوان شرايط ويژه و حائز اهميت در مرحله اول اين عمليات ميباشد.
دشمن در اين منطقه دو نوع آرايش دفاعي را در دستور كار خود قرار داد.
پدافند عمومي: در شمال منطقه يعني در حاشيه رودخانههاي كارون،كرخه كور تا هورالهويزه عراق با فرصت يك سال و نيم پس از آغاز جنگ، با تدابير مهندسي موانع و استحكامات شكست ناپذيري را ايجاد كرده بود. كه اين منطقه تا جاده اهواز ـ خرمشهر و ضلع غربي كارون امتداد داشت و ناحيه آب گرفتگي منطقه آب تيمور تا ايستگاه آهو را در بر ميگرفت و تا شمال خرمشهر يعني سد بند امتداد داشت.
پدافند ويژه: در آستانه عمليات بيت المقدس دشمن اقدام به احداث خاكريز در غرب كارون و ايجاد موانع نمود و علاوه بر آن يك سري مواضع دفاعي ويژه در شهر خرمشهر از طريق تخريب مناطق مسكوني و طراحي ميادين مين و ايجاد سه رده دفاعي در شمال اين شهر به وجود آوردكه با سايراستحكامات و ميادين مين و نيز احداث كانال از مواضع اشغالي خود در منطقه خرمشهر محافظت ميكرد و حتي موانع ضد هلي برن در داخل شهر و حومه آن ايجاد نمود به نحوي كه در مجموع خرمشهر به صورت دژي تسخير ناپذير در آمده بود .
يگانهاي ارتش بعث براي دفاع از خرمشهر و منطقه عمومي جنوب اهواز در مناطق ذيل مواضع ايجاد كردند:
لشكر 6 زرهي از جنوب رودخانه كرخه كور تا هويزه
لشكر 5 مكانيزه از غرب اهواز تا روستاي سيد عبود
لشكر 11 پياده از سيد عبود تا خرمشهر
تيپ 113 گارد مرزي حفاظت شهر خرمشهر.
لشكر 9 زرهي جهت احتياط منطقه غرب ايستگاه حسينيه
لشكر 3 زرهي براي احتياط منطقه شمال خرمشهر تا ايستگاه نود
تيپ 10 زرهي گارد رياست جمهوري احتياط سپاه سوم در منطقه خرمشهر
تيپ 33 نيروي مخصوص جهت احتياط خرمشهر
به طور كلي استعداد يگانهاي عراق در اين منطقه بالغ بر 36000 نفر تخمين زده شده است كه از اين ميزان، نيروي زرهي متشكل از 1435 دستگاه تانك در قالب 41 گردان زرهي و تعداد 1330 دستگاه نفربر در قالب 38 گردان مكانيزه و توپخانهاي به استعداد 530 قبضه توپ به عنوان آتش پشتيباني اين عمليات را حمايت مينمود. كه در مراحل بعدي عمليات استعداد آن به شرح زير افزايش يافت.
لشكر 7 پياده از سپاه يكم در شمال به سپاه سوم در بصره ملحق و در آخرين مرحله وارد عمل شد.
دو تيپ 17 زرهي و 24 مكانيزه از لشكر 10 زرهي از منطقه شرهاني به منطقه شلمچه آمدند و در پاتك شلمچه نيز حضور داشتند.
سازمان رزم نوين جمهوري اسلامي ايران:
ايران در ناكاميهاي متعدد در سالهاي اوليه جنگ و آزاد سازي مناطق اشغالي وارد مرحله نويني شد و منطق نبرد و نگرش دفاعي آن بالاخص درباره چگونگي عملياتهاي محدود، نيمه گسترده و گسترده ( كه بحث مفصلي را طلب مينمايد ) متحول گرديد و سازمان رزم جديد بر پايه حضور نيروهاي مردمي در قالب سازمان سپاه در كنار ارتش جمهوري اسلامي ايران شكل گرفت و سبب تحول استراتژي نظامي ايران و پيروزيهاي نظامي از نيمه دوم سال 1360 شد و با عمليات فتح المبين به اوج رسيد.
قرارگاهها:
قرارگاه مركزي كربلا ( قرارگاه مشترك سپاه و ارتش ). فرماندهي مشترك سردار محسن رضايي فرمانده كل سپاه و امير شهيد علي صياد شيرازي فرماندهي نزاجا به عهده داشتند.
قرارگاه نصر : به فرماندهي مشترك سردار شهيد حسن باقري فرمانده لشكر 5 نصر و امير حسين حسني سعدي فرمانده لشكر 21 حمزه.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با تيپ 27 محمد رسول الله(ص)، تيپ 7 ولي عصر(عج)، تيپ 22 بدر، 1 گردان از تيپ 30 زرهي، تيپ 46 فجر.
ارتش جمهوري اسلامي ايران با تيپهاي 1، 2، 3 و 4 از لشكر 21 حمزه و تيپ 23 نوهد.
سازمان رزم قرارگاه نصر:
نصر 1: تيپ 1 لشكر 21 حمزه از ارتش و تيپ 7 ولي عصر(عج) از سپاه.
نصر 2: تيپ 2 لشكر 21 حمزه از ارتش و تيپ27 محمدرسول الله(ص) از سپاه.
نصر 3: تيپ 3 لشكر 21 حمزه از ارتش و تيپ 46 فجر از سپاه.
نصر 4: تيپ 4 لشكر 21 حمزه از ارتش بعنوان احتياط قرارگاه نصر
نصر 5: تيپ 23 نوهد از ارتش و تيپ 22 بدر از سپاه
1 گردان از تيپ 30 زرهي سپاه
شش گردان توپخانه نيز تحت امر قرارگاه نصر بودند.
قرارگاه فتح:
به فرماندهي مشترك سردار غلامعلي رشيد فرمانده لشكر 3 فتح سپاه و امير شهيد مسعود منفرد نياكي فرماندهي لشكر 92 زرهي اهواز.
تيپ 14 امام حسين (ع)، تيپ 8 نجف اشرف، تيپ 25 كربلا، دو گردان از تيپ 30 زرهي از سپاه.
تيپهاي 1، 2 و 3 از لشكر 92 زرهي، تيپ 37 زرهي و تيپ 55 هوابرد از ارتش.
سازمان رزم قرارگاه فتح:
فتح 1: تيپ 1 لشكر 92 زرهي از ارتش و تيپ 14 امام حسين (ع) با هفت گردان پياده
فتح 2: تيپ 2 لشكر 92 زرهي از ارتش كه به عنوان نيروي احتياط قرارگاه فتح بود.
فتح 3: تيپ 3 لشكر 92 زرهي از ارتش و تيپ 8 نجف اشرف با هفت گردان پياده
فتح 4: تيپ 55 هوابرد و تيپ 37 زرهي و گردان 151 از ارتش و تيپ 25 كربلا از سپاه با هفت گردان پياده
دو گردان از تيپ 30 زرهي سپاه تحت امر فرماندهي قرارگاه فتح
در مجموع هشت گردان توپخانه تحت امر قرارگاه فتح بود.
قرارگاه قدس:
به فرماندهي مشترك سردار احمد غلامپور و فرمانده لشكر 1 قدس و امير سيروس لطفي فرمانده لشكر 16 زرهي قزوين.
تيپ 21 امام رضا (ع)، تيپ 31 عاشورا،تيپ 37 نور، تيپ 41 ثار الله(ع) و تيپ 43 بيت المقدس يك گردان از تيپ 30 زرهي از سپاه پاسداران انقلاب اسلامي.
تيپهاي 1، 2 و 3 از لشكر 16 زرهي و تيپ 58 ذوالفقار از ارتش جمهوري اسلامي ايران
سازمان رزم قرارگاه قدس:
قدس 1: تيپ 1 لشكر 16 زرهي با دو گردان تانك و دو گردان مكانيزه از ارتش و تيپ 31 عاشورا با هفت گردان پياده از سپاه.
قدس 2: تيپ 2 لشكر 16 زرهي با دو گردان تانك و دو گردان مكانيزه از ارتش و تيپ 21 امام رضا (ع) با هشت گردان پياده از سپاه
قدس 3: تيپ 3 لشكر 16 زرهي با دو گردان تانك و يك گردان مكانيزه از ارتش و تيپ 37 نور با هشت گردان پياده از سپاه.
قدس 4: تيپ 58 ذوالفقار با چهار گردان پياده و يك گردان تانك از ارتش و تيپ 41 ثار الله با هفت گردان پياده از سپاه.
قدس 5: يك گروهان از گردان 254 تانك از ارتش و تيپ 43 بيت المقدس با هشت گردان پياده از سپاه .
1 گردان تانك از تيپ 30 زرهي و شش گردان توپخانه نيز تحت امر قرارگاه قدس بود.
سازمان رزم قرارگاه فجر: متشكل ازتيپ 3 لشكر 77 خراسان از ارتش و تيپ 17 علي ابن ابيطالب (ع) و تيپ 33 المهدي (عج) و تيپ 35 امام سجاد (ع) از سپاه كه از منطقه فكه به خرمشهر مامور و در مرحله سوم و چهارم وارد عمليات شدند.
تيپ مستقل 30 زرهي سپاه: اين تيپ با 5 گردان زرهي به عنوان احتياط قرارگاه كربلا قرار گرفت و گردانهاي اين تيپ در 4 قرارگاه نصر، فتح، فجر و قدس اجراي مأموريت ميكردند. يك گردان در احتياط قرارگاه كربلا ماند كه در شلمچه آسيب جدي ديد.
جهت تشريح چگونگي شكل گيري و روند رو به تكامل سازمان رزم جمهوري اسلامي ايران لازم به توضيح است كه پس از ناكاميهاي متعدد در سالهاي اوليه جنگ نسبت به آزادسازي مناطق اشغالي و آغاز مرحله نوين يعني تحول در منطق نبرد و نگرش دفاعي بالاخص درباره عملياتهاي محدود، نيمه گسترده و گسترده ( كه بحث مفصلي را طلب مينمايد ) و شكل گيري سازمان رزم جديد بر پايه حضور نيروهاي مردمي در قالب سازمان سپاه در كنار ارتش جمهوري اسلامي ايران، استراتژي نظامي ايران متحول گرديد و پيروزيهاي نظامي از نيمه دوم سال 1360 آغاز شد و با عمليات فتح المبين به اوج رسيد.
عوامل موثر در موفقيت عمليات بيت المقدس:
نتايج موفق و رو به رشد سلسله عملياتهاي گسترده رزمندگان اسلام با حضور وسيع نيروهاي مردمي از نيمه دوم سال 1360 تا اجراي عمليات پيروزمندانه بيت المقدس را ميتوان در عوامل عمده زير خلاصه نمود:
1 ـ نقش موثر و تعيين كننده حضرت امام خميني فرمانده معظم كل قوا در هدايت بسيج گسترده ملت ايران در صحنههاي نبرد.
2 ـ تغيير در نگرش دفاعي پس از عزل بني صدر و تعريف تحول يافته از سازمان رزم و ارائه طرحها مبتني بر امكانات وشرايط آن مقطع انقلاب با تكيه بر حضور نيروهاي مردمي.
3 ـ برقراري امنيت شهري در كشور بالاخص در تهران با تلاش گسترده سپاه در امر مقابله مقتدرانه با عوامل ضد انقلاب و اشرار.
4 ـ استيصال روحي نيروهاي دشمن به دليل انجام عمليات پي در پي و پيروزمندانه رزمندگان اسلام.
5 ـ بروز تغيير توازن نظامي به سود جمهوري اسلامي ايران.
6 ـ مهيا شدن زمينههاي لازم سياسي ـ نظامي به منظور انجام عمليات آزاد سازي خرمشهر.
7 ـ انهدام بخش قابل توجهي از تجهيزات و اسارت تعداد زيادي از نيروي دشمن.
8 ـ روند رو به رشد قدرت رزمي يگانها.
وضعيت خرمشهر قبل از انجام عمليات بيت المقدس:
دشمن پس از عمليات فتح المبين بلا فاصله تخريب مناطق مسكوني خرمشهر را به طور جدي آغاز كرد، به گونهاي كه صداي انفجارهاي مهيب بطور مكرر در شرق رودخانه كارون شنيده ميشد. و به احداث استحكامات در اطراف و داخل شهر پرداخت و مين گذاري و ميدانهاي ديد و تير وسيعي را به منظور ممانعت از ورود نيروهاي اسلام به داخل شهر از شمال و شرق با جديت دنبال كرد. همچنين براي مقابله با هلي برن نيروهاي ايران و اجتناب از جنگ شهري، دشمن تلاشهاي مهندسي ويژهاي انجام داد. موارد ذكر شده بيانگر اين است كه ارتش عراق در نظر داشت خرمشهر را به دژ مستحكم و غير قابل نفوذي تبديل نموده تا شايد بتواند از بازپس گيري آن جلوگيري نمايد. بر اساس اسناد و مدارك قرارگاه مركزي كربلا، استعداد نيروي انساني و تجهيزات مورد نياز خودي بر اساس استعداد بالقوه و بالفعل دشمن براي حضور به موقع در عمليات بيت المقدس برآورد شد به نحوي كه يگانهاي خودي بر اساس محل استقرار و نوع آرايش و تركيب نيروهاي دشمن و به خصوص احتياطهاي آن توان متناسب و به هنگام و آرايش مطلوب را سازماندهي و به فعليت در آورد.
دشمن در پدافند و پاتكهاي سنگين جهت مقابله با تهاجم رزمندگان اسلام، تكيه بر نيروي زرهي و مكانيزه تكيه داشت، مضافاً اينكه از استحكامات و موانع احداث شده به خصوص در خرمشهر و خطوط دفاعي حاشيه جنوبي كرخه كور تا جاده اهواز ـ خرمشهر، كه عمدتاً به نفع دشمن بود، بهره ميبرد.
دشمن علي رغم برخورداري از امتيازهاي زمين هموار و وسيع و نيز استحكامات برتر در برابر رزمندگان اسلام در عين حال با دشواريها و محدوديتهاي مختلفي از جمله دفاع از سرزمين وسيع و عريض و كمبود نيروي انساني براي پدافند در اين منطقه مواجه بود.
علل تسريع در آغاز عمليات بيت المقدس:
بلافاصله پس از اتمام عمليات فتح المبين در تاريخ 10/1/1361 جلسه مشتركي با حضور فرماندهان با تجربه سپاه و ارتش تشكيل شد و به كليه يگانها ابلاغ گرديد كه طي دو هفته بازسازي يگانها، آمادگي براي عمليات را داشته و نتيجه را اعلام نمايند.
در پي درك دقيق و تحليل صحيح فرماندهان عالي رتبه از شرايط موجود و ضرورت تعجيل در اجراي عمليات جديد، تلاش ويژه براي آمادگي، شتاب چشمگيري به خود گرفت، چرا كه هرگونه تعلل، با توجه به فرارسيدن فصل گرما در منطقه جنوب و هوشياري دشمن، قريب الوقوع بودن عمليات ارتش عراق را در پي داشت و ناديده گرفتن ضرورتها و شرايط آن زمان، فرصتها را هدر ميداد و در نتيجه عواقب جبران ناپذيري را به دنبال داشت. ضمن اينكه آشفتگي رواني ايجاد شده به دنبال ضربات ناشي از عمليات كاملاً موفق فتح المبين دشمن را در موقعيت بحراني قرار داده بود و اجراي هر چه سريعتر عمليات در چنين شرايطي ضريب موفقيت را افزايش ميداد.
سردار سر لشكر شهيد حسن باقري از استراتژيستهاي جنگ ايران و عراق در خصوص علت تعجيل در آغاز عمليات بيت المقدس چنين تحليلي را ارائه نمودند:
" عكس العملي كه عراق از خودش نشان داد به اين منوال بود كه خط محكمي را در كنار جاده آسفالت به دنبال تداركش بود و در پي ان در فاصله حدود 8 ـ 7 كيلومتري غرب كارون، خط پدافندي پياده و در پشت سرش تانك را به صورت سرتاسري داشت مرتب ميكرد.
البته تصور ما اين نبود كه عراق بيايد و به كارون بچسبد براي اينكه مانع نفوذ شود. براي طرف مقابل احتياج به نيروي پياده اهميت بسيار زيادي دارد، همانطور كه ميبينيم در قسمت غربي كارون، در محلي كه عمليات شرق كارون انجام شد در منطقه حفار و مارد و قصبه و اينها عراق مجبور بود در فاصله 3 – 4 كيلومتري يك تيپ بگذارد. و به هيچ وجه براي عراق امكان اين مسئله نبود كه در 40 كيلومتر 10 تا تيپ پياده بياورد. به خصوص كه از نظر آتشهاي پشتيباني و حمايت تانك، رساندن آذوقه و مهمات، قطعاً در مضيقه قرار ميگرفت. اما اين طبيعي بود كه عراق بيايد در يك فاصله 5 ـ 4 كيلومتري كنار كارون كه ديد نسبت به جلويش داشته باشد، مستقر شود و اين خط را پيوسته كند و نفوذ در اين خط بزرگترين مشكل باشد كه البته اگر نفوذ هم ممكن باشد در آن بيشتر از 3 تا 5 كيلومتر امكان پيشروي نخواهد بود و لذا خط پدافندي عراق در جاده آسفالت اهواز ـ خرمشهر به هر حال محكم باقي خواهد بود. اين بود كه خط از سد بند شمالي كارون تا جاده آسفالت كه عراق قبلاً كشيده بود، خطي را از آن خاكريز عصائي شكل به سمت شمال ادامه ميداد به طوري كه خرائب را عمود كرده بود و حتي خاكريز در جلوي كانال دكل ابوذر زده شد و اگر 48 ساعت ديگر صبر ميشد مسلماً عراق نيرويش را هم آماده كرده بود و در آن محور حداقل ميآورد و ميماند و اين خط داشت ادامه پيدا ميكرد كه به خط مقابل قرارگاه فتح برسد و خوب خيلي مشكل ميشد. اين بود كه با بحثهايي كه مجموعاً در قرارگاه كربلا صورت گرفت مسئله محرز شد كه بايد عمليات هرچه سريع تر ولو اينكه آمادگي صد در صد نيست آغاز شود."
به طور كلي دو راه كار از سوي فرماندهان سپاه و ارتش به منظور اجراي عمليات بيت المقدس پيشنهاد شد:
1 ـ تهاجم به دشمن با اتكا به جاده اهواز ـ خرمشهر از منطقه نورد اهواز.
2 ـ عبور از رودخانه كارون و رسيدن به جاده اهواز ـ خرمشهر.
هر يك از راه كارهاي فوق محاسن و معايب خاص خود را داشتند كه در مجموع طرح عبور از رودخانه كارون مورد توافق نهائي فرماندهان و طراحان نظامي قرار گرفت. در خصوص راه كار دوم سرلشكر شهيد حسن باقري چنين استدلال مي کنند:
" عمليات عبور از رودخانه، خودش از مشكل ترين عملياتهايي است كه بسياري از ارتشها مدتها راجع به آن تمرينات انجام ميدهند، ما تنها كاري كه توانسته بوديم بكنيم، دو پل بود كه پل پي ام پي مربوط به مهندسي ارتش بود و اين يكي جي اس پي كه روي آب قرار ميگرفت و در فاصله ده دقيقه ميتوانست يك بار برود آن سر كارون و بر گردد ما عمدتاً مجبور بوديم نصر يكمان را كه تيپ 7 دزفول و تيپ يك لشكر 21 بود از منطقه انرژي اتمي عبور بدهيم، و آنجا هم امكان زدن پل وجود نداشت و ما مجبور بوديم كه از همين جي اس پي استفاده بكنيم. اين مشكلي بود براي ما، البته پلها 24 ساعت قبل آماده شد و باز كردند به كنار كارون آوردند كه از جهت عكس هوايي زياد مشخص نباشد، عراق هم كم كم قضيه را متوجه شده است. "
مأموريتها:
در ادامه سه قرارگاه عهده دار تك گسترده به دشمن و يك قرارگاه به صورت احتياط زير نظر قرارگاه مركزي كربلا به فرماندهي مشترك سپاه و ارتش تعيين و مأموريتهاي ذيل براي آنها در نظر گرفته شد.
1 ـ قرارگاه قدس: در بخش شمالي منطقه عمليات با مأموريت عبور از رودخانه كرخه کور و انهدام نيروهاي دشمن و در ادامه به سوي هدف بنا به دستور.
2 ـ قرارگاه فتح: در بخش مياني منطقه عمليات با مأموريت عبور از رودخانه كارون و پيشروي به سمت جاده اهواز ـ خرمشهر.
3 ـ قرارگاه نصر: در بخش جنوبي منطقه عمليات با مأموريت عبور از كارون و پيشروي به سمت جاده اهواز ـ خرمشهر و شمال خرمشهر.
4 ـ قرارگاه فجر: فجر 3 با تركيب يگان هاي تيپ 3 لشكر 77 خراسان و تيپ 33 المهدي و 17 عليابنابيطالب در مرحله نهايي در منطقه پل نو وارد عمل شد.[1]
ضرورت مرحلهبندي عمليات نيز موجب گرديد تا مراحل عمليات به شكل زير به تصويب برسد:
1 ـ عبور از رودخانه كارون توسط قرارگاه نصر و فتح و پيشروي تا جاده اهواز ـ خرمشهر كه ميبايست مسافت 25 ـ18 كيلومتر را طي كنند.
2 ـ شكستن خاكريز اول توسط قرارگاه قدس با هدف درگير نگه داشتن دشمن و توجه دادن قرارگاههاي فتح و نصر به طرف غرب و جنوب براي تامين مرز و آزاد سازي خرمشهر.
3 ـ حركت قرارگاههاي فتح و نصر به طرف ساحل اروندرود و تصرف هدفهاي از پيش تعيين شده و سپس آزاد سازي شهر خرمشهر طبق دستورالعمل طرح.
براساس طرح مقرر شد كه قرارگاه قدس به عنوان قرارگاه پشتيباني عمليات عمدتا دشمن را درگير كند تا قرارگاههاي فتح و نصر تلاش اصلي براي گرفتن سرپل و پيشروي به سمت جاده اهواز ـ خرمشهر را به اجرا در آورند.
متعاقباً پس از بررسيهاي نهايي مقرر گرديد به منظور تجزيه دشمن و جلوگيري از جابجايي و ممانعت از تمركز قواي دشمن هر سه قرارگاه همزمان تهاجم خود را آغاز نمايند.
شناسايي منطقه عمليات:
با توجه به اهميت اين منطقه سپاه نيروي پوششي را از سال 59 در غرب رودخانه كارون مستقر كرده بود و علاوه بر حضور در مناطقهالوپ، كفيشه، خرائب، مشارع، پايگاههاي ثابتي در غرب كفيشه و غرب كارون ايجاد كرد و شناسايي در منطقه به طور دائم انجام گرديد، لذا واحد اطلاعات و عمليات سپاه پس از عمليات فتح المبين، اطلاعات كافي از وضع منطقه در اختيار قرارگاه كربلا و از آن طريق به قرارگاههاي تابعه منتقل نمود كه اين قرارگاهها ضمن بازسازي و آماده كردن يگانهاي تحت امر خود، بررسي مانور كلي قرارگاه، يگانهاي تابعه، وضعيت يگانهاي پشتيباني رزم و خدمات مورد نياز مربوطه را نيز در دستور كار قرار بدهند.
ابلاغ مأموريت:
پس از بررسيهاي به عمل آمده قرارگاه كربلا مأموريت و اهداف عمليات را به شرح زير ابلاغ كرد:
نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران متشكل از سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي مأموريت دارند كه در ساعت (س) روز (ر) در جنوب رودخانه كرخه كور و غرب رودخانه كارون تك نموده و ضمن انهدام نيروهاي موجود دشمن و آزاد سازي شهرهاي خرمشهر و هويزه خط مرز بين المللي را تامين نموده و از حمله مجدد احتمالي به كشور جمهوري اسلامي ايران جلوگيري نمايند.
به اين ترتيب اهداف تعيين شده براي اين عمليات به شرح ذيل تعيين گرديد:
1- انهدام قواي دشمن.
2- خارج نمودن شهرهاي اهواز، حميديه، سوسنگرد از تيررس توپخانه دور برد دشمن.
3- ترميم مرز بين المللي جمهوري اسلامي .
4- آزاد سازي جاده اهواز ـ خرمشهر
5- آزاد سازي شهرهاي خرمشهر، هويزه، منطقه جفير تا مرز شلمچه و رودخانه اروند.
محدوده عمليات قرارگاهها:
1- قرارگاه قدس: به عنوان مأموريت پشتيباني در منطقه جنوب اهواز، از فارسيات، كرخه كور، هويزه تا حاشيه هورالهويزه ( منطقه شمالي عمليات)
2- قرارگاه فتح: در منطقه مياني از فارسيات تا مسعوديه در جنوب دارخوين و در عمق منطقه نبرد يعني منطقه آب گرفتگي، ايستگاه آهو، حسينيه تا شمال ايستگاه نود در مرحله اول و از حسينيه تا زيد به طرف مرز بين المللي در مرحله دوم
3- قرارگاه نصر: در منطقه جنوبي شمال خرمشهر از مسعوديه، سلمانيه تابهمنشير و خرمشهر و در عمق منطقه ايستگاه گرمدشت و تا مرز شلمچه و شهر خرمشهر.
مراحل اجراي عمليات بيت المقدس:
مرحله اول: عبور از رودخــانه كارون و تصرف جاده اهواز ـ خـرمشهــر در تاريخ 10/ ارديبهشت / 61 كه تا 16/ارديبهشت/61 ادامه داشت.
عبور از كارون مبتني بر خلاقيت فرماندهان طراح سپاه طراحي شده بود و براي دشمن اجراي آن توسط ايران به دليل دشوار بودن اصل عبور از رودخانه قابل تصور نبود؛ اين موضوع ضريب غافلگيري دشمن در تاكتيك را به شدت افزايش داد. به اين ترتيب كه رزمندگان اسلام با عبور از كارون، بر خلاف آرايش دشمن وارد صحنه نبرد شده و از پهلو به دشمن حمله كردند. اين حركت دشمن را به عكس العمل وادار كرد و نتوانست براي اين شوك را كه در او تزلزل روحي ايجاد كرده بود، پاسخ مناسبي ارائه نمايد. لذا علي رغم ضد حملههاي شديد به خصوص در ايستگاه گرمدشت و شمال خرمشهر، و با 6 روز حمله پي در پي نتوانست اهداف از دست رفته را پس بگيرد. البته در مرحله اول با توجه به رخنه ايجاد شده بين قرارگاه فتح و نصر و عقبنشيني نصر 1 از جاده آسفالت، دشمن بخشي از جاده را تصرف كرد كه در شبهاي بعدي ترميم گرديد. در منطقه قرارگاه فتح نيز ضد حملههاي دشمن پاسخ گفته شد و عملاً دشمن نتوانست به موضع قبلي خود برگردد و در خاتمهي مرحله اول عمليات، مجموعاً 800 كيلومتر مربع از منطقه اشغالي آزاد گرديد.
مرحله دوم: در تاريخ 16/ارديبهشت /61 ساعت 22:30حركت رزمي به سوي مرز بين المللي آغاز و 20 كيلومتر از مرز بين المللي يعني از زيد تا شلمچه نيز از دشمن پس گرفته شد.
در مرحله دوم عمليات منطقه شلمچه تا پاسگاه مرزي زيد به عنوان قسمتي از مرز بين المللي و شلمچه به عنوان نقطه مرزي بين بصره و خرمشهر پيش بيني شد، اين در طرح مانور از دو جنبه وصول به مرز و خيز لازم و ضروري براي محاصره و تصرف شهر خرمشهر از اهميت زيادي برخوردار بود و فرماندهان قرارگاههاي كربلا، نصر و فتح مصرانه معتقد بودند، كه بايد نيروها به مرز بين المللي برسند و مرحله دوم عمليات به ترتيبي كه ذكر شد به ياري خداوند با موفقيت به انجام رسيد.
علي رغم ضد حملههاي دشمن در روزهاي 17 و 18 ارديبهشت، مقاومت نيروي خودي و تهديد عقبه دشمن در شلمچه باعث شد كه در 19 ارديبهشت به سرعت، لشكرهاي 5 مكانيزه و 6 زرهي را به كوشك و طلائيه عقب كشيد.
مرحله سوم: در منطقه شلمچه براي دور زدن دشمن عمليات اجرا گرديد ولي به علت مقاومت نيروهاي تازه نفس دشمن و ايجاد موانع جديد در منطقه، اهداف تامين نگرديد.
مرحله چهارم: در تاريخ 2/خرداد / 61 در شمال خرمشهر و در ساعت 22:35 دقيقه مرحله سوم عمليات آغاز شد.
در اين مرحله 3 قرارگاه نصر، فتح و فجر شركت كردند كه قرارگاه نصر در شلمچه ؛ قرارگاه فجر در پل نو و قرارگاه فتح از سمت پليس راه وارد خرمشهر شدند كه خرمشهر پس از 18 ماه اشغال آزاد گرديد.
خلاصة اهم وقايع از مراحل عمليات بيت المقدس:
الف ـ يگانهاي قرارگاه قدس: قرارگاه قدس با همان سازماندهي از 5 محور با دشمن درگير شد. اما هوشياري دشمن و استحكامات ايجاد شده عملاً مانع از سرعت عمل و موفقيت كامل گرديد. از اين قرارگاه تنها قدس 5 موفق شد از جاده اهواز ـ خرمشهر به مواضع دشمن دسترسي پيدا كند و خط اول دشمن را به تصرف در آورد. در محور قدس 4 نيز موفق به عبور از مواضع دشمن و تصرف سرپل، محدود در جنوب رودخانه كرخه شدند. ولي به علت پيش روي موثر ديگر جناحهاي درگير در ساير محورها، موجب گرديد كه دشمن تلاش اصلي خود را بر روي اين دو سر پل گذاشته و موفق به اشغال آن گردد.
ب: قرارگاه فتح: يگانهاي اين قرارگاه موفق شدند به جاده اهواز ـ خرمشهر برسند كه از قسمت آب گرفتگي و ايستگاه آهو تا حسينيه و از آنجا تا شمال ايستگاه نود را پوشش دهند ولي در امر الحاق با قرارگاه نصر دچار مشكل شدند به اين علت كه تيپ نجف به اشتباه به جناح راست خود متمايل گرديد و در نتيجه دشمن رخنهاي در بين دو قرارگاه ايجاد كرد و موجب بروز نگراني شد كه متعاقباً مرتفع گرديد اما در پاسخ به ضد حملههاي لشكر 9 زرهي كه در ايستگاه حسينيه مقابل تيپ 25 كربلا رخ داد اين قرارگاه توانست ضمن نشان دادن مقاومت، خط را تثبيت نمايد و در مرحله دوم نيز حركت خود را در امتداد جاده حسينيه به سوي خط مرزي و پاسگاه زيد كه در مرز بين المللي است ادامه دهد، و در مرحله نهايي يعني آزاد سازي خرمشهر نيز مشاركت فعالي داشت.
ج: قرارگاه نصر: بر اساس طرح قرار بود نصر 2 و نصر 5 از سمت شرق، خرمشهر را محاصره نموده و با نصر 2 الحاق نمايند اما تأخير در حركت، تخريب قسمت غربي پل مسعوديه به وسيله آب، و وجود باتلاق در ضلع شمالي سيل بند، موجب تاخير در تصرف اهداف شد.
نصر 1 در مقابل دشمن در ايستگاه نود تا ظهر مقاومت كرد اما بعد از ظهر به قسمت شرق جاده عقبنشيني نمود.
اين وضعيت شديد ترين فشارها را به نصر 2 آورد ولي مقاومت آنها در مقابل دشمن باعث شد كه اين منطقه در مراحل بعدي عمليات ترميم و مناطق پيش بيني شده علي رغم فشار سنگين دشمن آزاد گردد.
در مرحله نهايي آزاد سازي خرمشهر در بين سه قرارگاه، تيپ حضرت محمد رسول ا... از قرارگاه نصر در نهر خيّن توانست مقاومت ارتش عراق را در هم شكسته و ساير يگانها را از آن مسير عبور دهد، كه منجر به آزاد سازي خرمشهر گرديد.
مهندسي
تركيب مهندسي جهاد، سپاه و ارتش در اين عمليات قابل توجه بود. با توجه به وضعيت منطقه و گستردگي آن ضرورت حضور فعال مهندسي جهاد كه از آغاز جنگ تلاش وسيعي را از خود نشان داده بود حياتي مينمود كه به همراه مهندسي سپاه و ارتش حضور گستردهاي داشت.
مهندسي رزمي در اين عمليات مجموعاً با استعداد 192 دستگاه به شرح ذيل وارد عمل شد:
مهندسي رزمي قرارگاه فتح: مجموعاً با استعداد 85 دستگاه متشكل از 45 دستگاه از جهاد، 22 دستگاه از سپاه و 18 دستگاه از ارتش وارد عمل شدند.
مهندسي رزمي قرارگاه نصر: مجموعاً با استعداد 48 دستگاه متشكل از 27 دستگاه از جهاد، 18 دستگاه از سپاه و 3 دستگاه از ارتش فعال شدند.
مهندسي رزمي قرارگاه قدس: مجموعاً با استعداد 59 دستگاه متشكل از 23 دستگاه از جهاد، 22 دستگاه از سپاه و14 دستگاه از ارتش در اختيار داشتند.
نيروي هوايي و هوانيروز
نيروي هوايي
براي نيروي هوايي دو مأموريت عمده پوشش هوايي منطقه و پشتيباني نزديك و ترابري سنگين هوايي در نظر گرفته شد.
الف ـ پوشش هوايي: با استفاده از دو پايگاه موشكي زمين به زمين و به كارگيري هواپيماهاي F_4 , F_14. اين مأموريتها به انجام رسيد.
ب ـ پشتيباني نزديك: منطقه به دو قسمت ارتفاع بالا و پايين تقسيم شده بود كه در مجموع 20 سورتي پرواز در روز اول عمليات و 6 سورتي پرواز براي روزهاي بعد به انجام رسيد.
ج ـ ترابري سنگين و حمل مجروحين: براي اين كار 3 پايگاه هوايي در نظر گرفته شد كه روزانه 20 – 12 سورتي پرواز داشتند.
هوانيروز
هوانيروز، با استعداد 24 فروند بالگرد كبري، 22 فروند بالگرد 214 و 6 فروند بالگرد شنوك و تعداد 16 فروند بالگرد 206 مأموريتهاي خود را به انجام رساندند.
توپخانه
ارتش به منظور تامين آتش پشتيباني علاوه بر توپخانه لشكرها، دو گروه توپخانه 22 و 33 را تحت امر گرفت و سپاه نيز با استفاده از توپهاي غنيمتي (1) توپخانه سپاه را راه اندازي نمود. و در اين عمليات با 6 آتشبارحضور فعال پيدا كرد.
مجموع استعداد نيروهاي رزمي ارتش و سپاه براي عمليات بيت المقدس:
1 ـ سپاه پاسداران انقلاب اسلامي با دوازده تيپ مستقل پياده و يك تيپ زرهي.
2 ـ نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي با دو لشكر زرهي يك لشكر پياده و چهار تيپ مستقل.
يگانهاي پشتيباني كننده:
از يگانهاي پشتيباني كننده عمليات بيت المقدس ميتوان به نقش حساس و قابل توجه واحد مهندسي جهاد سازندگي، نيروي هوايي و هوانيروز، سيستم پدافند هوايي، توپخانه ارتش جمهوري اسلامي و يگانهاي ضد زره سپاه، يگان بكار گيرنده (سيستمهاگ ) به منظور پدافند هوايي ونيز قرارگاه فجر مستقر در منطقه عملياتي فتحالمبين اشاره نمود.
جمع بندي كلي: