جنگ ایران و عراق یکی از وقایع مهم تاریخ معاصر ایران است که وضع موجود و آینده ایران تا حدود فراوانی متاثر از آن می باشد. به نظر می رسد روایت این رخداد تاریخی تاثیر بسزایی بر تثبیت و تعمیق هویت اسلامی – ایرانی نسل های آتی ایرانیان داشته باشد. ایفای چنین نقشی بی شک متاثر از چگونگی روایت و کیستی روایتگران آن است.

مقاله حاضر با اتخاذ رویکردی متفاوت نسبت به روایت و روایتگری در انقلاب اسلامی و یکی از رخدادهای ممتاز آن – جنگ ایران و عراق – می کوشد تا با تاکید بر مقوله هویت، از روایت جنگ به مثابه پلی بین گذشته، حال و آینده بهره گیرد. بر همین اساس سوال اصلی مقاله حاضر این است که: روایت جنگ ایران و عراق و روایتگران آن در چه صورت می توانند به تعمیق و توسعه هویت ایرانی – اسلامی نسل های آتی کشور کمک نمایند؟ فرضیه اساسی مقاله حاضر این است که از طریق پذیرش و به رسمیت شناختن تکثر روایت ها و تنوع بخشی به روایتگران، روایت جنگ ایران و عراق به گونه ای اثربخش می تواند به تعمیق و توسعه هویت ایرانی – اسلامی نسل های آینده کشور بیانجامد.

یافته های مقاله که روش تحقیق در آن توصیفی – تحلیلی می باشد، حاکی از آن است که برخلاف دوران جنگ و سال های اولیه پس از آن که فضای غالب در ایران، ارائه یک روایت رسمی و انحصاری از جنگ توسط نهادهای متولی جنگ و رسانه های رسمی بوده، در سال های اخیر نوعی تکثرگرایی در روایت جنگ و روایتگران – البته بصورت نسبی و غیر رسمی- در حال رواج در جامعه است که به نظر می رسد اثربخشی بیشتری خواهد داشت.