جاده زید (حسینیه)

از محل تلاقی ایستگاه حسینیه با جاده اهواز-خرمشهر یك جاده شوسه خاكی به سمت جنوب غربی امتداد می‌یابد كه پس از رسیدن به نوار مرزی و پاسگاه مرزی ایران موسوم به پاسگاه حداد (كیلومتر 25)، از شمال پاسگاه گارد مرزی عراق موسوم به پاسگاه زید، وارد خاك عراق می‌شود که به جاده زید (حسینیه) موسوم است و در طول جنگ برای سپاه سوم ارتش عراق، اهمیت زیادی داشت و از طرفی یکی از محورهای مهم عملیاتی قرارگاه فتح در مرحله دوم عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر بود.

زید یکی از اولین مناطقی بود که برای ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر مورد توجه فرماندهان قرارگرفت و با ورود رزمندگان به داخل نوار مرزی شرق بصره در عملیات رمضان، جاده زید به عنوان معبر ورودی و نقطه شاخص برای دو محور شمالی و جنوبی عرصه نبرد از 22تیر تا 8 مرداد 1361 شناخته می‌شد.

این منطقه در عملیات رمضان در محدوده عملیاتی قرارگاه فتح قرار داشت و نیروهایی متشکل از لشکر92 زرهی ارتش و تیپ‌های‌14 امام‌حسین (ع)، 25کربلا، 17 علی‌ابن‌ابیطالب (ع) و تیپ 30 زرهی به سرعت در مواضع دشمن پیش‌روی کرده و از این محور خود را به نهر کتیبان رساندند. با به بن‌بست رسیدن عملیات رمضان پاسگاه زید عراق در تصرف نیروهای ایرانی باقی ماند اما دشمن با سرعت اقدام به رهاسازی آب نمود و این منطقه را به‌کلی زیر آب برد. لذا از سال1361 تا 1364 به جز تك ناموفق ارتش در این محور در عملیات خیبر، اقدام مهمی در این منطقه انجام نشد تا اینکه در سال 1365 رزمندگان عملیات بزرگ كربلای5 را در همین آب‌گرفتگی علیه موانع دشمن در شرق بصره شروع كردند.

این منطقه در بهار1367 توسط ارتش عراق بازپس گرفته شد و همین پاسگاه مرزی و جاده منتهی به آن در تابستان 1367 یكی از محورهای هجوم دوباره دشمن پس از پذیرش قطعنامه 598، برای دستیابی به جاده اهواز–خرمشهر بود.

این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.