بارگاه دانیال‌نبی (ع)
بارگاه دانیال نبی (ع) مزاری زیبا و باشکوه است که در مرکز شهر شوش و در ساحل شرقی رودخانه شاوور قرار دارد و سالیان بسیاری است که شوش را بدان می‌شناسند و به همین منظور این شهر را شهر دانیال نیز می‌نامند. دانیال به زبان عربی به معنای «خدا حاکم من است» و دانیال نبی (ع) پیامبری از دین یهود بود که در تورات کتابی با دوازده باب به وی اختصاص دارد. بعضی مورخان عقیده دارند پس از آنکه دانیال نبی(ع) به اسارت «بخت النصر» درآمد، به همراه هزاران یهودی به بابل برده شد و در آنجا ماند تا اینکه پس از تصرف بابل به دست کوروش، دانیال نبی به همراه عده‌ای از اقوام یهود به شوش آمد و در آنجا وفات یافت. قول اکثر مورخین اسلامی این است که پس از تصرف شوش به دست لشکریان اسلام، درباره این مقبره از امام علی(ع) پرسیدند، که ایشان فرموده‌اند: «مَن زارَ اخی دانیال كَمَن زارنی»؛ هركس قبر برادرم دانیال را زیارت كند، مثل این است كه مرا زیارت كرده است. گنبد دانیال نبی (ع) به سال 1287ق پس از آنکه سیل بقعه قدیمی را خراب کرد، از نو ساخته شد. بنای این زیارتگاه شامل دو حیاط است و بر روی گنبد مخروطی– پله‌ای قرار دارد که نوع رایج گنبدهای منطقه است.
با شروع جنگ و پیشروی ارتش عراق تا نزدیکی شوش، دشمن این بارگاه را آماج گلوله‌باران خود قرار داد به نحوی که بخشی از گنبد اصلی آن تخریب شد. تا پایان جنگ، مزار حضرت دانیال نبی (ع) محل مناجات، دعا و قوت قلب برای رزمندگان جبهه شوش بود.
این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.
