بلتا
بلتا یکی از عوارض حساس غرب کرخه است که در شمال‌غربی دهکده بلتا و در جنوب ارتفاعات شاوریه و دهلیز و در شمال جاده اندیمشک– دهلران قرار دارد. به علت موقعیت حساس این تپه، دشمن در اسفند 1359 در راستای تأمین خطوط پدافندی خود در برابر شبیخون‌های رزمندگان، آن را اشغال نمود.
در تاریخ 1360/5/12 رزمندگان با هدف آزادسازی ارتفاعات شاوریه و دهلیز كه در مجاورت بلتا بود و بر جاده تداركاتی دشمن تسلط داشت وارد عمل شدند، اما رزمندگان به دلیل ضعف پشتیبانی فقط موفق شدند بر روی تپه بلتا كه دشمن از آن برای دید‌بانی استفاده می‌كرد مستقر شوند. این تپه بر نیروهای دشمن که در كوت‌كاپن، تپه‌چشمه و علی‌گره‌زد مستقر بودند، تسلط داشت.
دشمن برای بازپس‌گیری تپه بلتا در تاریخ 1360/5/27 از سه محور حمله كرد که پس از چند ساعت مقاومت، حمله دشمن خنثی شد. این منطقه تا قبل از عملیات فتح‌المبین در اختیار لشكر21 حمزه ارتش و تیپ 7 ولیعصر (ص) سپاه دزفول قرار داشت اما به درخواست تیپ 27 محمد‌رسول‌الله (ص) برای شناسایی منطقه عملیاتی فتح‌المبین، کمپ بلتا که شامل چهار سنگر اجتماعی بود در آن منطقه تشکیل شد و واحدهای شناسایی این تیپ زیر نظر شهید محمود شهبازی و با مسئولیت حسین همدانی برفراز بلتا استقرار یافتند؛ چراکه موقعیت طبیعی این منطقه به گونه‌ای بود که با بهره‌گیری از شیارها و دامنه تپه ماهورها امکان نفوذ به عمق نیروهای سپاه چهارم عراق وجود داشت.
رزمندگان تخریبچی تیپ 27 محمدرسول‌الل ه(ص) در شناسایی‌های قبل از عملیات فتح‌المبین برای اولین‌بار در این منطقه با مین‌های والمری دشمن برخورد و نحوه خنثی‌سازی آن را تجربه کردند. در بلتا دو تپه حساس و مشرف به شیارهای عبوری رزمندگان وجود داشت که به واسطه استقرار واحدهای زرهی دشمن به استعداد یک گروهان شامل بیست و پنج دستگاه تانک در یکی از تپه‌ها، به تپه تانک و به دلیل استقرار یک گردان از نیروهای پیاده دشمن در تپه دیگر، به تپه پیاده معروف شد. سرانجام رزمندگان قرارگاه نصر در مرحله نخست عملیات فتح‌المبین علاوه بلتا را برای همیشه آزاد كردند.
این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.
