پلنادری
پل نادری که به جسر نادری، پلکرخه، پایپل و پل سرخه نادری نیز معروف است درکیلومتر20جاده اندیمشک- دهلران و در شمال آبادی سرخه نادری و بر روی رودخانه كرخه قرار دارد. این منطقه در واقع پل ارتباطی استانهای خوزستان- ایلام و شهرهای اندیمشك به دهلران محسوب میشود و جبهههای موسیان، عینخوش و دشتعباس را به یكدیگر متصل میكند.
تصرف پل و عبور از آن برای دشمن نقطه عطفی در جنگ به شمار میرفت؛ چرا که این امكان را برای دشمن فراهم میساخت تا ارتباط خوزستان، با استانهای شمالی قطع و شهرهای اندیمشك و دزفول را در خطر سقوط قرار دهد و در نهایت از جبهههای جنوب، میانی و شمالی خوزستان مركز استان را محاصره و در معرض سقوط قرار دهد. دشمن متجاوز برهمین مبنا حركت خود را در طول مسیر دهلران به اندیمشك و تصرف پل نادری و عبور از آن قرار داد و این پل محور اصلی هجوم لشکر10 زرهی ارتش عراق تعیین شد. در بعد از ظهر روز پنجم جنگ با نزدیک شدن یگانهای زرهی دشمن به این منطقه، تخریب این پل با هدف ممانعت از نفوذ دشمن مورد بحث قرارگرفت اما به علت منحصر به فرد بودن این پل برای پشتیبانی و عقبنشینی احتمالی رزمندگان غرب کرخه، ضمن ممانعت از تخریب پل، بر ایجاد یک خط پدافندی در این محور با محوریت نیروهای مردمی و تیپ 2 لشکر92 زرهی ارتش تأکید شد. با ورود لشکر پیاده 21حمزه ارتش به این منطقه، اولین عملیات گسترده و آفندی با هدف به عقب راندن دشمن تا نوار مرزی به فرماندهی بنیصدر در تاریخ 1359/7/23 با عنوان عملیات پل نادری در دستور کار قرارگرفت. اما با موفق نشدن این عملیات، دشمن در تاریخ 1359/8/9 برای تصرف پل نادری تهاجم وسیعی را آغاز كرد که با مقاومت سرسختانه رزمندگان، نیروهای دشمن به ناچار ضمن عقبنشینی در مناطق سهراهی قهوهخانه،کوتکاپون و بر روی تپههای مشرف بر ساحل رودخانه مستقر شدند و این وضعیت تا عملیات فتحالمبین همچنان ادامه یافت. پس از موفقیت مرحله اول عملیات فتحالمبین و عقبنشینی گسترده دشمن، یك پاسگاه مشترک بین ارتش و سپاه با نام پاسگاه شهید قدوسی در کنار پل نادری ایجاد شد كه همه عبور و مرورها به مناطق عملیاتی غرب كرخه را در طول جنگ كنترل میكرد. ایستگاه صلواتی کرخه نیز که قبل از سهراهی قهوهخانه قرار داشت، تا پایان جنگ به پذیرایی از رزمندگان میپرداخت. اکنون پل جدید نادری در کنار بقایای پلتاریخی و پلنادری زمان جنگ كه در ردیف آثار ملی دفاعمقدس قرار گرفته است، احداث شده است.
این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.