شهرستان دزفول
شهرستان دزفول در شمال استان خوزستان واقع شده و از شامل‌غرب به شهرستان اندیمشک، از غرب به شهرستان شوش، از جنوب به شهرستان شوشتر و از شرق به شهرستان مسجدسلیمان، از شمال شرق به بخش کمی از استان چهارمحال و بختیاری و از شمال به استان لرستان محدود می‌شود. شهرستان دزفول از مناطق پرجمعیت استان خوزستان به حساب می‌آید و مرکز آن شهر دزفول است.
اکثر مردم دزفول شیعه دوازده امامی‌اند و به گویش دزفولی تکلم می‌کنند که از گویش‌های باستانی فارسی به شمار می‌رود و در آن ریشه‌های فراوانی از پارسی میانه دیده می‌شود. از گویش مردم شهرهای دزفول و شوشتر با نام گویش خوزی نیز یاد شده است که ویژه این دو شهر است و ناهمگونی‌های زیادی با گویش‌های لری و بختیاری دارد. کشاورزی پیشه بیشتر مردم روستاهای دزفول است.دشت پربار دزفول و گذر رودخانه‌های پر‌آبی مانند دز و کرخه سبب شده که بیشتر فرآورده‌های کشاورزی مانند گندم، جو، برنج، بنشن، گیاهان روغنی، یونجه، تره بار، چغندر و مرکبات گوناگون به ویژه پرتقال در این گستره به دست‌آید. فرآورده‌های چوبی، نمدمالی، گیوه‌دوزی، سبدبافی، خراطی، نازک‌کاری چوب از قبیل شمعدان، چوب لباسی و نمکدان از جمله صنایع‌دستی مردم شهرستان دزفول به‌شمار می‌آید. دزفول یک فرودگاه دارد که کاربرد آن بیشتر، نظامی است. این شهر به شبکه راه‌آهن سراسری وصل نیست و مردم برای مسافرت با قطار از ایستگاه راه‌آهن شهرستان اندیمشک استفاده می‌کنند. از اماکن مذهبی دزفول می‌توان به آرامگاه حزقیل‌نبی (ع) پدر دانیال‌نبی(ع)، بقعه امام‌زاده رودبند و نیز امام‌زاده سبزقبا برادر تنی امام رضا (ع) و همچنین بقعه محمدبن جعفر‌طیار اشاره کرد.
درتاریخ۱۳ شهریور 1359 هواپیماهای عراقی در نخستین روز جنگ به پایگاه چهارم شکاری دزفول موسوم به پایگاه وحدتی حمله کردند و اولین موشك در 19مهر ماه 1359 به این شهرستان اصابت كرد. در طول جنگ شهر دزفول 174 بار مورد حمله موشکی قرارگرفت.
جو فرهنگى و مذهبى و نزدیکی به مناطق نبرد باعث شد بسیارى از فرماندهان جنگ نظیر همت، دستواره، مهدى و حمید باكرى، باقری، رئوفی و رشید به همراه خانواده خود در این شهرستان زندگى کنند. تیپ7 ولیعصر (عج) یگان مهم رزمی این شهرستان است که در دوران جنگ تشکیل شد و در جریان عملیات‌ها حضور موفقی داشت.
این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.
