دارخوین
دارخوین شهرک و روستایی در 44 کیلومتری شمال آبادان است که بین رودخانه کارون و جاده آبادن – اهواز قرار دارد. شهرک دارخوین متعلق به کارکنان سازمان انرژی اتمی بود که در تأسیسات دارخوین واقع در سه كیلومتری جنوب دارخوین و در حاشیه كارون فعالیت می‌کردند. در سال 1356 بر اساس قراردادی دو میلیارد دلاری، فرانسه متعهد شده بود برای تولید برق، دو نیروگاه اتمی 900 مگاواتی در دارخوین احداث کند که پس از پیروزی انقلاب به تعهداتش عمل نكرد.
با آغاز جنگ و تسلط سپاه سوم ارتش عراق بر شرق كارون در محدوده روستای مارد، جبهه مهمی در شمال منطقه نبرد به منظور جلوگیری از پیشروی دشمن تشكیل شد كه به علت قرار داشتن روستای دارخوین در عقبه آن، به (جبهه دارخوین) مشهور شد. این منطقه مركز ثقل فشار واحدهای ارتش عراق برای تصرف سه‌راهی حساس شادگان - آبادان - ماهشهر و تصرف شهرهای اهواز و آبادان بود. بر این اساس لشكر 3 زرهی ارتش عراق در نظر داشت ضمن تصرف كامل حاشیه غربی كارون در حدفاصل سلمانیه تا خرمشهر به کمک لشكر 5 مكانیزه از طریق جبهه فارسیات تمام ساحل غربی كارون از حدفاصل خرمشهر تا اهواز را تصرف نماید. لذا جبهه دارخوین ضمن تحمل فشار از سلمانیه (خط شیر)، ناچار بود به طور مداوم از رسیدن دشمن به كارون در حدفاصل جبهه فارسیات تا سلمانیه ممانعت كند.
درمجموع جبهه دارخوین در خطوطی ناپیوسته، موظف بود منطقه‌ای به طول 60 کیلومتر را حفاظت نماید. از اواخر سال 1359 رزمندگان جبهه دارخوین با اعلام آمادگی، برای حمله به دشمن، اصرار می‌ورزیدند. همین اصرار موجب عملیات فرماندهی کل قوا در 21/3/1360 شد که طی آن نیروهای خودی منطقه‌ای به طول سه کیلومتر را آزاد کردند. در عملیات ثامن‌الائمه (ع) رزمندگان از همین جبهه به مواضع دشمن یورش بردند و با پیشروی تا پل قصبه، این پل را منهدم کردند.
در جریان عملیات بیت‌المقدس، رزمندگان ارتش با انتقال 1200 متر پل (پی.ان.پی) از دزفول به دارخوین و احداث سه پل نظامی بر روی کارون در غرب دارخوین (موسوم به پل پیروزی)، غافلگیرانه به پهلوی دشمن زدند و تا جاده اهواز– خرمشهر پیش رفتند. ازآنجاکه شهرک دارخوین محل آموزش و استقرار تیپ امام حسین (ع) و تأسیسات انرژی اتمی محل استقرار تیپ 17 علی بن ابیطالب (ع)، تیپ قمر بنی‌هاشم (ع) و تیپ 30 زرهی سپاه در طول جنگ بود، بارها توسط دشمن مورد حمله هوایی قرار گرفت که منجر به شهادت تعدادی از رزمندگان شد.
این مطلب برگرفته از کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 با عنوان «خوزستان در جنگ» است.
